Aktualności
Liść mięty pieprzowej działa rozkurczająco na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, posiada także działanie żółciopędne i wiatropędne. Stosowany jest w zaburzeniach trawiennych z towarzyszącym bólem, kolkami, mdłościami, wzdęciami, a także w nieżytach i stanach zapalnych żołądka i jelit, w schorzeniach wątroby, stanach zapalnych pęcherzyka i dróg żółciowych.
- Liść mięty pieprzowej stanowi składnik preparatów o działaniu uspokajającym, a także preparatów stosowanych na skórę i błony śluzowe.
- Surowiec ten wykazuje głównie działanie rozkurczające na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, także działanie żółciopędne i wiatropędne. Badania wykazały działanie przeciwbakteryjne, przy stężeniu 0,1-0,2% (m/v) – Salmonella typhimurium, Staphylococcus aureus, Vibrio parahaemolyticus oraz działanie przeciwwirusowe, przy stężeniu 4-8 mg/ml – wirus choroby Newcastle, opryszczki zwykłej, krowianki, gorączki Semliki Forest i zachodniego Nilu. W badaniach na szczurach zaobserwowano także działanie przeciwwrzodowe, na myszach zaś działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i uspokajające.
- Menthae pip. aetheroleum (olejek miętowy) otrzymywany jest przez destylację z parą wodną ziela Mentha piperita L. Hudson. Składa się z mentolu, głównie formy (-)-mentolu (35-55%), z niewielką ilością stereoizomerów, takich jak (+)-neomentol (około 3%) i (+)-isomentol (około 3%) oraz z mentonu (10-35%). Obecne są też liczne inne monoterpeny i małe ilości seskwiterpenów, w tym szczególnie charakterystyczny dla olejku wiridiflorol (około 5%).
- Olejek miętowy wykazuje działanie podobne do liścia mięty, ze zwiększonym wpływem uspokajającym, spazmolitycznym i antyseptycznym. Zmniejsza dolegliwości związane z zespołem jelita drażliwego. Podczas zastosowania 10% roztworu olejku w etanolu zaobserwowano zmniejszenie napięciowego bólu głowy. Wiele właściwości olejku wynika z obecności mentolu, który działa na receptory zimna w skórze i błonach śluzowych, wywierając uczucie chłodu. Rozpylony w powietrzu, ułatwia oddychanie. Mentol zwiększa wydzielanie żółci oraz hamuje aktywność wątrobowej reduktazy HMGCoA. Wykazano także działanie przeciwbakteryjne olejku. W badaniach in vitro hamował wzrost Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa, Bacillus subtilis, Enterococcus faecalis i Escherichia coli, również Trichophyton equinum, T. rubrum (przy stężeniu 0,4 µg/ml) oraz Aspergillus flavus, A. fumigatus i A. niger, choć nie wpływał na Bacillus cereus, Penicillium cyclopium lub Aspergillus aegyptiacus.
- Zewnętrznie olejek miętowy stosowany jest do inhalacji w łagodzeniu kaszlu i przeziębienia, objawowym łagodzeniu dolegliwości reumatycznych, napięciowym bólu głowy (10% roztwór do nacierania czoła i skroni), w swędzeniu, pokrzywce i bólu podrażnionej skóry: do nacierania zainfekowanej skóry roztwór lub półstały preparat zawierający równoważną ilość 0,1-1% m/m mentolu jako środek znieczulający lub przeciwświądowy lub zawierający równoważną ilość 1,25-16% m/m mentolu jako środek powodujący łagodny terapeutyczny odczyn zapalny i przeciwbólowy.
- W przypadku nadwrażliwości na mentol lub olejek miętowy, nie należy stosować preparatów z olejkiem. U niemowląt i małych dzieci preparatów z olejkiem miętowym nie należy stosować bezpośrednio w obszarze nosa oraz piersi, ze względu na możliwość wystąpienia skurczy krtani i oskrzeli.
- Mięta pieprzowa i olejek miętowy są znane nie tylko w przemyśle farmaceutycznym, gdzie tradycyjnie stosowane są w dolegliwościach pokarmowych. Znalazły także szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym jako dodatek smakowy, np. w napojach gaszących pragnienie, w wyrobach alkoholowych (likier miętowy peperment), w gumach do żucia. W przemyśle kosmetycznym stosowane są jako dodatek do szamponów, balsamów, perfum. W aromaterapii używa się ich do kąpieli, masażu, inhalacji i aromatyzacji powietrza.